07-23-2020, 08:34 PM
Her ruh bambaşka hikayelerin çarkında dönerek evriliyor karaktere. Geldiğin yer, geçtiğin yol, kucaklayacağın son ayrı ayrı o çarkın sivri dişlerinde şekilleniyor ya da zaten o çarkın dişlerini oluşturan şey de bunlar. Hayatını ya da benliğini kılıfına uydurma zorunluluğun yok; sevip sevme zorunluluğun da keza öyle. Tam da bu noktada devreye giren şey öz saygıdan başka bir şey değil.
Geldiğimiz gün itibariyle toplumsal kılıfların en sert çizgilerle dikildiği; hayat standartlarından giyim ölçülerine kadar herhangi bir dünyanın bu çizgilerin içine kurulduğu bir noktadayız. Hak veriyorum o yüzden ‘’senin ailenin holdingi hangi sektördedir, acaba finans departmanı işliyor mudur, aksesuarın eksik sence olmuş mudur’’ muhabbetlerine. Genel olarak sırıtmıyor böyle şeyler ekran önüne kurulan dünyalarda. Zira kendini ezdiren saf kadın karakterler hayatımızda hatırı sayılır bir yere sahipler, eksik olmalılar. Kendini ezdirmemek bir yönden öz saygının kolu kanadı. Kimse için değişmemek, kendi karakterinden fedakarlık yapmamak, artısıyla eksisiyle kendini kabul etmek ve ettirmek o kadar değerli bir şey ki bunu nerede görsem mutlu oluyorum. Eda’nın en güzel aksesuarı taşıdığı özgüveni diyebiliyorum bu yüzden. Çünkü özgüven onu iki gündür tanıyan insanlara bile ‘’normalde seni bu kurtlarla yalnız bırakmazdım ama sen parçalarsın bunları.’’ cümlesini kurduracak tek özellik. Kendi benliğini, hikayesini taşıması için başka kimsenin onayına gerek kalmadığının altını sertçe çizdiği en naif özellik. Hayatını, onu o yapan değerlerini, kendi kurduğu dünyasını, kendi seçtiği her parçasını sahiplenişini seviyorum. Bunların her birine tüm gücüyle sarılışı beni ona daha çok bağlıyor.
Duyduğum en çarpıcı cümlelerden biriydi ‘’insanların deşebileceği bir yaraya dönüşmüş.’’ özetlemesi. Bambaşka anıları yaşatıyoruz içimizde. Geçmişte bıraktığımız da oluyor ama genellikle geleceğe taşımak daha çok tercih edilesi bir noktada kalıyor. Acı veya tatlı olması fark etmez. Fakat yaşatırken hangi duyguyla beslediğimiz önemli. Her anı, tecrübe; sahiplendiğin noktada deşilecek yaradan çıkıp saygı duyulacak hikaye sınıfına dahil oluyor. Sen onu beslerken o da seni besleyerek var oluyor bugününde ve geleceğinde.
Altı dolu cümleler duyuyorum. Serkan’ın eğitimini de aldığı ve ilgisinin son derece yüksek olduğu astronomi hakkında bir şeyler paylaşırken kendi gerçek karakterine araladığı kapı güzeldi. Rengarenk somut dünyalardansa gerçek renklerin anlam kazandığı somut dünyalar daha çok etkiliyor beni. Karakterin sahip olduğu zevklerin aslında gerçekten o karakteri inşa eden şeyler olması etkileyici geliyor mesela. Aydan’ın hikayesini henüz bilmiyorum ama bu sivriliğinin ve detaycılığının altında önemli bir imzası olduğu çok belli. Seyfi-Aydan ikilisi de Ayfer-Aydan ikilisi de eğlendiren seyir zevkine sahip. Bölümün içine sempati katan şeydi bu ikililerin diyalogları. Aydan’ı çok iyi var eden bir Neslihan Yeldan var. Saygı duymamak pek de mümkün değil.
Bölümde duygularından kaçmak için Eda'nın çekim alanından çıkmaya çalışıp kendi yörüngesine girmeye kalkışan Serkan vardı. Kırıp döken olmadan karşısındaki kendinden itmesi şaşırtmıyor beni. Attığı taşları da kabul ederim zira iadesi eminim ki başarılı şekilde yapılacaktır. Fakat imajıyla ilgili kısa bir yorumum olacak. Pantolonunun içine sıkıştırdığı dar tişörtler, en az beş kat sıkıcı profil çizen takımlar ve kravatlardan kurtulup bölüm sonundaki spor şık da iş hayatında varolunur kombinlerine sahip çıkarsak eminim ki topluca daha derin nefesler alabiliriz. Serkan'ın gerçek ruhuna aralanan kapıdan aslında zihninde bambaşka uzaylar tasarlayan biri olduğunu çıkarmak zor değil. Özgürleştikçe ve kendini özgürleştirdikçe onun da daha derin nefesler alacağını biliyorum.
İzlerken gereksiz bulduğum ya da ‘’bu hangi sıfatı kucaklıyor’’ dediğim herhangi bir karakter yok hikayede. Dolayısıyla sıkılmadan yok denecek kadar az bir reklam arasıyla izleyebiliyorum ve izlerken de hikayeden kopmuyorum. Tek problemim Eda’nın arkadaş grubu. O kadar kendi hayatları yokmuşçasına Eda’nın hayatının içindeler ki bir noktada ciddi anlamda rahatsız edici. Ailesi tarafından baskılanan ve farklı bir hayali olan bir avukatımız, part time işleri olan ve tahminen çok yoğun olan bir Melomuz bir de sürekli direktif veren ama henüz ne olduğu kestirilemeyen bir iş hayat olan Fifimiz var. Siz biraz kendi hayatlarınızla da ilgilensenize kızlarım. Çok gerek yok sanki bu kadar müdahil olmaya, bilek ovalatacak kadar sarsıntılar yaşamaya. Sizin de bana hak vereceğinizi biliyorum, o yüzden söylüyorum. Zira kendi arkadaş grubumla çok benzer yönler taşıyorsunuz, sizi iyi tanıyorum.
Sıkılmadığım ve günlük tempomdan iki üç saatliğine ciddi anlamda uzak kalabildiğim bir iş Sen Çal Kapımı. Dilerim yolculuğuna devam ederken bu vasfını asla yitirmez. Emeği geçen herkese teşekkür ederim.
İrem.
yazan: İrem Kükrer
kaynak: http://www.ranini.tv/ozet/41268/sen-cal-kapimi/sen-cal-kapimi-modern-zamanlarda-ask-yorulmus-mudur
