01-22-2018, 11:54 PM
Hayat Sırları yayına çıktığında hiç düşünmeden izlemem için üç sebep vardı. Mahinur Ergun, Ahmet Mümtaz Taylan ve Olgun Toker... Sadece Hayat Şarkısı’nda değil, evvelinde de heyecanla takip ettiğim bu üç isim, yarın yeni bir projeye başlasa yine oturur izlerim.
Kabul etmeliyim ki, Hayat Sırları’nın yolculuğu zaman zaman kalbimi de kırdı. İlk bölümünde herkesin hikayesine ortak olmaya çalışmamız, rejinin duyguyu geçirememesi, castın yetersizliği derken peşinden sürüklenip gideceğim bir diziyle değil de “Lütfen her şey yoluna girsin.” dilekleriyle izlediğim bir diziye evrildi Hayat Sırları. Yoluna girmeliydi çünkü ben uzun uzun izlemek istiyordum. Derken, birçok şey yoluna girdi. 6.bölüm itibariyle bambaşka bir Hayat Sırları izledik. Fakat kaçan seyirci geri gelmedi. Hal böyle olunca da erken final kaçınılmaz oldu.
Üzgünüm. Bu üzüntümün en büyük sebebi, ekran başına geçip de karşılaştığım aksaklıkların giderilmeye çalışılmasıydı. Umursamasalardı, “Kendi işlerini kendileri umursamıyorlar, bana ne?” derdim. Ama o 6. bölüm, benim için bu açıdan çok kıymetlidir. Bu yüzden üzgünüm işte. Çünkü hala birtakım eksiklikleri olsa da, elden gelen en iyi şekilde rayına sokulmuştu dizi. Sözü net, duygusu tadındaydı.
Benim için Hayat Sırları’nın en büyük kazanımı Ecem Erkek oldu. İlk bölümde kendisini çok beğenmekle beraber, karikatürize olmasından da korktuğum bir isimdi. Bu karikatürize olma durumunun da tam ucundan dönülmüştü geçen zamanda. Şirin’in şapşallıklarına çok güldüm, yeri geldi düştüğü durumlara da birkaç damla gözyaşı döktüm. Demem o ki, Ecem Erkek’i bundan sonraki projelerinde takip ederim. Yolu açık olsun…
Mustafa Kuzgun Bey, siz dünya tatlısı bir babasınız. <3
Hayat Sırları’nın en büyük eksiği ise bir esas aşkın peşinden sürüklenemiyor olmamız oldu. Aile, bu hikayenin can damarı olsa da insanın gözü hayranlıkla izleyeceği bir aşk arıyor. Esas kızla esas oğlanın mutluluğuna, hüznüne ortak olmak istiyor. Seher ve Burak, hiçbir zaman SehBur olamadı. Bu da ilk dezavantajı oldu Hayat Sırları’nın. Öyle ki İnci ve Mustafa’nın aşkı kat kat büyüktü benim gözümde.
Seher-Burak aşkında detaylar arasında kaybolmamak, rejinin destek olmaması da önemli etkenler olsa da Hazar Ergüçlü, inanmak istediğim Seher olamadı hiç. Ne iyi bir avukat olduğuna inandım, ne de kızının yokluğuyla sınandığına. Aşk ise, bir kenar süsüydü sanki. Hazar Ergüçlü’yü beğenerek izlerim aslında fakat bu hikayenin Seher’i bambaşka biri olmalıydı belki de.
Hal böyle olunca Burak da eksik kaldı. Ekin Koç, birkaç sahnesi dışında inandırıcılığında sorun yaşamadığım bir performansla taşıdı Burak’ı. Ama dedim ya, ortada aşk yoktu. Çoğu zaman bir detay olarak yer aldı Burak hikayede. Doğrusunu söylemek gerekirse inanmadığım bir aşkı izlemektense, Kuzgun ailesinin maceralarını izlemeyi, Hakan'ın oyunculuk yolculuğunda seyirci olmayı tercih ettim.
Hakan demişken... Koca bir sır vardı ortada. Gencecik bir adamın, babasız geçen yılları vardı. Hayatını bir yalan üzerine inşa eden bir baba vardı. Hakan, yavaş yavaş tüm ailenin gönlünü çaldığı gibi benimkini de çaldı. Özellikle ilk bölümde aşırı bulduğum performansının günden güne oturmasıyla keyifle izlediğim bir Hakan karakteri çıktı ortaya. Kuzgun ailesinin yanına yerleşmesi de karaktere duyduğum sevgiyi katladı durdu. Ve Hakan'ın üzerinden verilen mesajları çok sevdim. Bir de Hakan'ın repliklerini...
kaynak: http://www.ranini.tv/ozet/29150/hayat-sirlari/hayat-sirlari-sirlarla-dolu-hayatlardan-gulen-gozlere
