02-01-2017, 09:58 PM
Hani bazı gerçekler vardı, oradadır, uzansan dokunacak olursun ama uzanıp dokunmaya cesaret edemezsin. Fikri bile göğsünde bir daralma, midende bir sancı yaratır. Düşünmek bile istemezsin. Koşmak ve kaçmak… O gerçekten, o gerçeği düşünmekten kaçmak istersin. Çoğu kişi de yapar bunu, kaçar, inkar eder, görmezden gelir. Üstünden biraz zaman geçince ancak o zaman koştuğu yolu dönüp de uzatır elini gerçeğe.
Aslı tam tersini yaptı… Aslı gerçekten kaçmaktansa, gerçeğe doğru son sürat koştu. E haliyle en acısını, en sarsıcısını yaşadı.
Aslı, çocukluğundan sarsıldı. Aslı var oluşundan yara aldı. Aslı aklındaki soruları cevaplayacak birilerini, dayanılacak kapılar aradı ama bulduğu tek şey, fırtınaya gebe bir denizdi. Aslı, belki de en iyi bildiğini yaptı, bekledi.
Zaten Aslı hep bekledi. Denizi bekledi, babası dönsün diye. Annesini bekledi, geri gelsin diye. Ateş’i bekledi vaktinde, onu sevsin diye. Aslı hep bekledi, alışkın beklemelere…
Bekledi beklemesine de umduğunu vermedi deniz, beklediğini duymadı. Aslı bir gerçek umdu onu huzurundan etmeyecek, Aslı bir gerçek umdu birinin kızı kalabilmesini sağlayacak, Aslı bir gerçek umdu köklerini topraktan çekip kopartmayacak. Olmadı.
Herkesin bir evi vardır… Öyle ya da böyle, Aslı’nın da bir evi vardı, yakın zamanda üzerine yıkılan. Ateş tutup bir kez daha mırıldandı, evim sensin diye Aslı’ya. Ateş bu kez çok güzel tuttu. İncitmeden, incinmeden.
Ateş, yaktığı kadar yandığını öğrendi sonunda, o da büyüdü. Onca yük, onca sorumluluk, onca gözyaşı onu büyüttü. Aslı hep büyüktü. Vardır öyle insanlar, bilirsiniz siz de. Hep olgundur. O ne yapacağını bilir, nasıl davranacağını bilir. Faryalı bile öyle dedi Asım Kaptan Aslı’yı nasıl aldığını anlattığında. Aslı yapar mı öyle şey dedi. Oysa yapmalı.
Aslı sessiz sessiz değil, çığlık çığlığa ağlamalı. Çünkü ağlamazsa hep o parkta kalacak, o kadının annesi olmadığını söylediği yerde. O kadının ondan tek sığınağını, evini, güvenini, babasını aldığı yerde. O bankta oturacak bir ömür. Keşke diyecek, İzmir’e bu yoldan değil de diğerinden gelseydik. Şu sapaktan değil de öbüründen dönseydik. Keşke diyecek, bu kadına değil de gerçek anneme ulaşsaydık… Hep keşke diyecek çünkü hayatımızı paramparça edecek parçayı tutup çekerek tüm düzeni bozduğumuzda keşke deriz, keşke.
Aslı şimdi çocuk olmalı, Aslı şimdi ayaklarını yere vura vura ağlamalı, ağlamalı ki bugünün yükü tüm ömrüne yayılmasın. Aslı bu kez şımarık küçük bir çocuk gibi ağlamalı, ağlamalı ki çevresindeki büyükler omzundaki yüklerin bazılarını alsın. Çünkü kimse bu kadar yükle düşmeden yürüyemez.
Kaç adam vardır, Faryalı gibi naif seven? Kaç adam, evinin güveni için, huzuru için bir ömür sevdiği kadına Bodrum mavisi kapılar boyayan?
Faryalı, tam bir sen ne güzel komşumuzdun güzellemesi… Durup durup insanın, sen ne güzel abimizsin, diyesi geliyor.
Ne güzel koştu geldi Aslı, oturdu yanına, döktü kalbinin sıkıntısını. Ne güzel dinledi o da bir abi, bir dost olarak. Ne güzel dertlendi. Kaç adam kaldı, başkasının derdine dertlenen?
Hani hep deniyor ya, ekranda görmek istediğimiz karakterler, işte öyle. Faryalı tam da öyle bir karakter. Yandım desen su döker, düştüm desen tutar kaldırır… Hiçbir şey yapmasa bile öyle bir bakar ki gözünün içine, güvende hissedersin. Çok güzel adamsın Faryalı, Ateş’in de dediği gibi.
Ateş demişken, hala içimde bir şüphe, belki diyorum belki Yıldız yalan söylemiştir. O hali tavrı çok gerçekti evet ama Ateş bir Faryalı olmalı, Ergüven değil.
Ama zaten umduğum oldu, Ateş örnek olarak Faryalı’yı alıyor. Diline bile kelimeleri dolanıyor. ^^
Hikayenin kilit karakterlerinden biri de Uzay, malum. Birkaç bölüm kendisi Aslı’ya sebep, yumuşak başlı iyi huylu bir insana dönüşmüştü ama sağ olsun Ateş ve Kelebek ikilisi çocuğun içindeki tüm iyilik tohumlarını yeşermeden söküp aldı topraktan. Ne güzel efendi efendi duruyordu bir köşede. Tamam Uzay’a da o kadar ılımanlık yakışmamıştı ama en azından başlarını belaya sokmuyorlardı. Tabii duramadılar iki dakika huzurlu, hemen bir avuçları kaşındı, belayı çağırdılar. E Uzay da gelmem demedi haliyle.
Kafeydi, kantindi, hamburgerdi, pizzaydı derken bir süre böyle oyalanırız oyalanmasına da o Ferdi artık ağlamasın. Çocuk küçük Emrah’a bağladı, sürekli kaşları kıvrık dudağı sarkık. E yeter artık, ya ona bir başkasını bulun (Alara hariç çünkü n’alaka?) ya da şu çocuğu verin Süha Reis’in yanına aşk acısı neymiş dinlesin, ardından yollayın Faryalı’ya aşk acısı neymiş görsün...
Asım Kaptan her şeyi anlattı Faryalı’ya, Faryalı’nın kalbi izin vermez Aslı’dan saklamasına umarım en yakın zamanda Aslı tüm gerçeği öğrenir. O hikayeden bir anne baba çıkacağını umamıyorum nedense, yine de bulunmasını diliyorum. Aslı’nın bir anneye ihtiyacı var, bir babası olsa da.
Gözde, giderek daha sağlam, daha net bir karaktere dönüştü. Bir de annelik ona şimdiden çok yakıştı. Toprak Sağlam izlemeye doyulmayacak bir oyuncu üstelik -muhtemelen- herkesin çok sevdiği bir oyuncu ile karşılıklı döktürecek. Mesajı okurken ben heyecanlandım, benim çok uzaktan sırtımı yaslayacağım kardeşim geliyor gibi etkilendim. Bizi çok güzel bölümler bekliyor.
Gelecek bölüm Nejat İşler’li olacak ve Bige Önal’lı. Çok çok çok heyecanlıyım. Hemen Pazar olsun.
kaynak: ranini.tv
