01-13-2017, 08:00 PM
Etrafıma bakıyordum da… Herkes bir hayat koşuşturmasında, ben dahil! Amacımız ne? Biraz daha fazla kazanıp daha iyi şartlarda yaşamak. Daha iyi şartlarda yaşayıp ne olacak? Yine oturacağımız dört duvar bir ev, yiyeceğimiz iki lokma yemek. Tüm bunları yaparken bu “sevme” işini ne yapıyoruz? Tabii hep pas hep pas! Zor zaman olacak da sevmenin ne kadar kıymetli olduğunu hatırlayacağız. Af buyurun da ölme eşeğim, ölme. Bir de burada kastettiğim, sevmeyi hormonsal bir durum olarak kısıtlamayın zihninizde. Her şeyi sevmek! Üstelik insanın sevdikçe gülesi; güldükçe sevesi geliyor. Gelmiyor mu? Yani en azından ben de öyle oluyor. Bir gülücüğün değiştiremeyeceği şey var mı? (Selam, ben Pollyanna!) Gülen bir yüz, hala sevebilen bir kalp sahibinden daha zengini var mı peki? Yok kardeşim, böylesine pis bir dünyada sevebilen bir kalpten daha zengini yok! Zenginlik eşittir sevebilmek!
***
Normalde hep kaldığım yerden devam ederdim ama bu sefer Hasan Dede’den, Hasan Civan’dan başlamak istiyorum. Çünkü doğum günü çocuğu. ^^
Geçmişi anılarla güzel hatırlamak...Tam 70 güzel yaş! Vay be Hasan Dede, maşallah sana! Aslında zaman hiç geçmiyor gibi ama bir bakıyoruz 10 olmuşuz, 20, 30! Hayat işte; “pause” düğmesi de yok ki arada nefes alalım. Paldır küldür yaşıyoruz. Ne biriktiriyoruz? Aşk, dostluk, aile? Kaçımız gece yastığa başımızı koyduğumuzda "Bugün bu kişiyi çok mutlu ettim, en zengin benim!" diyoruz? Işıkların boşuna yanması israf ama gülmek israf değil.
CANIM HASAN DEDEM! <3 Senin doğum günün unutulur mu? Hele ki Ayten ve Ahmet, Hasan Dede’nin doğum gününü unutacak! Duy da inanma! Bakmayın Hasan Dede’nin herkesin ağzını aradığına. Eminim ki Hasan Dede’nin doğum günü kutlamasından beklediği sevgi dolu sarılışlar, iki bardak çay, bir dilim pastadan fazlası değildi.
Bu sahneye bakıp içi ısınmayan var mı? Varsa direkt çarpıya bassın! Özdemirler, Civanlar, Neroş, Tevfik ve tüm ahali Hasan Dede’nin etrafına aşırı sevgiden bir duvar ördüler. İşte girişte bahsettiğim zenginlik tam olarak bu. Şimdi tekrar soruyorum: Hangi para birimi samimiyeti satın alabiliyor? Bir insana zorla sarılırken hissettiğiniz soğuğu hangi ısıtıcı da eritebilirsiniz? Gerçekten gönülden çıkan bir hediyeden daha paha biçilmez ne var?
Ne kadar da gizli gizli plan yapan bir çift.^^ Hasan Dede için hazırlanan kutlama bile fazla fazla yeterdi aslında. Ama Hasan Dede’nin doyamadığı sarı arabayı hediye etmelerine ne demeli? Sanırım “iş” dediğimiz ve kendisinden para kazandığımız hadiseyi sevdiklerimiz için kullanırsak dünya daha yaşanılası bir yer olur. Çünkü insanları mutlu etmek diye bir şey var ve ancak mutlu ettikçe mutlu olabiliriz diye düşünüyorum.
Bu görüntüdeki "Malzeme Müdürü"nü bulunuz. Hasan Dede’yi anlatırken Neroşsuz olmaz! Neroş ile ilgili bir şey söyleyeceğim şimdi: Neroş “ev aşkından” vazgeçip Hasan Dede’ye mi âşık oluyor dersiniz? Sanki havada aşk kokusu var. ^^ Ayrıca yalnızlık da Allah'a mahsus, derler.
Giderayak herkesi çift yapayım derken Gül ve Kemal'de frene basmak istiyorum.
Gül ile Kemal’in tutarsız aşklarına karşı benim de yirmi üç bölümdür benim de tutumum aşırı tutarsızdı. Gelenek bozulmadı. Sadece ufak bir farkla: Kemal’in mutsuz olmasını istiyorum. Bir hikâye de mutsuz bitsin, nedir yani? Kemal’in mutsuzluğunu ise Gül’ün mutluluğu için istiyorum. Eğer Gül, mutluluğu Kemal'de bulacaksa o da olur!
Gül'ün herkesten farklı olduğunu Ayten de fark ediyor. Ayten'im atı olan çoktan Üsküdar'ı geçti ablam!:/ Aynı evde, beraber, dip dibe yaşıyor olmak ruhların da beraber yaşadığı anlamına gelmiyor. Özdemirler’de herkesin ayrı bir namesi olduğunu düşündüğümde Gül’ün de kimseye benzemeyen ayrı bir namesi, melodisi olduğunu ortaya çıkıyor. Gül ve Kemal arasındaki ilişkide de yirmi üçüncü bölümün son dakikasına kadar Gül’ün Kemal’e karşı direnişine bayıldım.
Ölülere mesaj atamayız ama değil mi Gül?Kemal, ne kadar cesur davranırsa davransın, Gül’ün tekrar aynı riskleri alıp Kemal’e karşı direnmesi kalp ben! Gören duyan da Kemal’i suçlu bilir. Adalette bazen oyun hamuru gibi işte. Nereye çekersen oraya geliyor. Kimi haklı çıkarmak istersen onun elinden tutup haklı çıkarabilirsin. Kemal, bu işte en suçsuz kişi. Üstelik Seçil tarafından kandırıldığı için de mağdur. Ama başındaki karabulut, çakan şimşek, gök gürültüsü ve yağmur ile Gül’ü de rahatsız etsin istemiyorum. En azından bu kötü havadan kurtulup hayatında bahar temizliği yapana kadar. Belki temizlik zamanına kadar Gül de Kemal de çok kabuslar görür ama geçer, geçer!
Kabus gibi kabus.
Kâbus demişken Gül’ün rüyasının kurgusunu çok beğendiğimi söylemeden geçemeyeceğim. Özellikle Kemal’in boş odası ve masadaki tek ışık ve yüzük. Gül, odaya yöneldiğinde odadan “Seçil mi çıkacak?” derken yüzüğü görmesi, ifadesi… Gül’ün rüyasına Seçil’i almamak çok iyiydi. Bir de rüyasında mı uğraşsın kız Seçil ile? Zaten Gül için Kemal başlı başına bir uğraş.
kaynak: ranini.tv
