Hayat Şarkısı'nı neden sevdik?
Merve Yıldırım
Hayat Şarkısı'nın ilk bölümünden sonra, içimde reyting adına umut çiçekleri açmıştı. Çok güzel bir ilk bölümdü ve reyting listesinde de yeri güzel olmalıydı. Sevilmeliydi ki, uzun bölümler izleyebilmeliydik. İlk bölüm sıralaması geldi, ikinci bölüm sıralaması geldi; bekledim. Sonra üçüncü bölümün sıralamasını görünce dedim ki; “Biz bu işi sevmişiz.”
Elbette ki her hikayenin seveni kadar sevmeyeni de olur; Hayat Şarkısı’nın da sevmeyeni var, olacaktır. Ama gerek reytingler, gerek sosyal medyada yazılanlar, gerekse dost sohbetlerinde konuşulanlar Hayat Şarkısı’nın sevildiğini gösteriyor. Her ne kadar reytinglerinin kötü olduğu, hikayenin bize yabancı olduğu da konuşulsa; bir gerçek var kiHayat Şarkısı, gönlümüzde bir yer edindi, Salı günlerini iple çekme sebebi oldu.
Peki, Hayat Şarkısı’nı neden sevdik? Birlikte bakalım mı?
Hikayesi
Hayat Şarkısı, Kore uyarlaması olsa da tam bizden bir hikayeye sahip. Bir başkasının çocuğunu büyüten, bir başkasının emeğini üstlenen, bir başkasının hayatını yaşayan insanlar; hepsi tanıdık. Sokakta gezinirken kafamızı çevirdiğimizde görebileceğimiz hayatları izliyoruz aslında; tabii eğer kendimizi bir kuleye kapatmadıysak.
Ve bu hikayede kimse salt iyi değil; doğrusu en sevdiğim yanlarından biri de bu. Şahsen iyilikle sarmalanmış, asla hata yapmayan karakterler bana inandırıcı gelmiyor. Hangimiz gerçek hayatımızda her an iyilik meleği gibi yaşıyoruz ki? Kalbimizde iyilik de ağır bassa, bazı anlar kötülüğün sınırlarında dolaşmıyor muyuz? İşte o yüzden bu “gri” olma halini çok seviyorum. Ve ondandır, tüm karakterlerle de bağ kurmaya çalışmam.
Diyalogları
Sizi bir diziye nasıl diyaloglar çeker? Sıcak, samimi, aidiyet hissi uyandıran... Sever misiniz böyle hikayeleri? Ben severim. Sıcaklığı, samimiyeti görmek isterim. Büyük büyük laflar değil, hayatın içinden sözcükler duymak iyi geliyor bana. Hayat Şarkısı’nı izlerken sanki dizi izlemiyor da bir sohbete kulak misafiri oluyormuş gibi hissetmiyor musunuz? Ben hissediyorum. Sanki Hülya komşumun kızı, Kerim okuldan arkadaşım.
Mahinur Ergun’un o özel kalemi oya gibi işliyor diyalogları. Hayranlıkla ve keyifle izliyorum.
ranini.tv
