İslâm Hukuku İlâhîdir



İlâhî, Arapça bir tabir olarak, ilâha 
nisbet anlamını taşır. Buna göre "İslâm hukuku ilâhîdir" demek, hukukun 
Allah'a nisbet edilmesi demektir. Halbuki hemen herkesin bildiği gibi, 
İslâm hukuku içinde ayet ve hadislere dayanılarak elde edilen beşerî 
bilgiler, ilâhî asıllara oranla çok daha fazladır. Bu açıdan "İslâm 
hukuku ilâhîdir" demek uç bir değerlendirme olarak kabul edilebilir. 
Fakat bizim bundan kastımız, İslâm hukukunun dayanmış olduğu asıllar ve 
hedefleri itibarıyla ilâhî oluşudur. Bu bir anlamda beşerî çabalar 
sonucu elde edilen bilgilerin de ilâhîlik vasfıyla nitelendirilmesini 
netice verir. Ayrıca beşerî bilgiyi elde etmede kullanılan metodoloji de
ilâhî kaynaklara dayanmaktadır. Bizim usul-u fıkıh dediğimiz ilim dalı 
içinde ortaya konan kaideler genelde ayet ve hadislere dayanarak elde 
edilmiştir. Bilgi üretme mevkiinde bulunan insanların sıradan insanlar 
olmadığı ve olamayacağı da onun ilâhîlik vasfına katkı yapan unsurlar 
arasındadır. Literatürde müçtehid adı verilen bu kişilerin gerek ilmî 
alanda, gerekse şahsiyeti itibarıyla çeşitli vasıflara haiz olması 
gerekmektedir. Netice itibarıyla gerek kaynaklar, gerek metodoloji ve 
gerekse bilgi üretme konumunda bulunan insanlarda aranan vasıflar, İslâm
hukukunun bütününe ilâhîlik vasfı kazandıran faktörlerdir.
Buna 
rağmen "İslâm hukuku ilâhîdir" yargısının objektif olmadığını, aksine 
sübjektif bir değerlendirme olduğunu ifade edelim. Yalnız bu, İslâm 
hukuku kendi sınırları içinde mütalâa edildiğinde geçerlidir. Bu mesele,
İslâm hukukunun sair beşerî hukuk sistemleriyle mukayesesinde ele 
alınacak olursa, onun ilâhî olduğundan hiç şüphe yoktur.
alıntıdır